Είναι πλέον γνωστό ότι οι ευπαθείς ηλικιωμένοι υφίστανται πτώσεις πιο συχνά. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι συνδέονται περισσότερο με τους υγιείς παρά με τους ευπαθείς ηλικιωμένους. Ερευνητές σε μια μελέτη που έγινε βρήκαν ότι σύμφωνα με τις συνθήκες και τις επιπτώσεις των πτώσεων ένας ευπαθής ηλικιωμένος σχεδόν πάντα πέφτει στο σπίτι κατά τη διάρκεια συνηθισμένων καθημερινών δραστηριοτήτων που δεν απαιτούν μετακίνηση, ενώ στέκεται ή στρίβει.
Ένας δυνατός ηλικιωμένος, αν και υφίσταται σχετικά λιγότερες πτώσεις, από τον ευπαθή ηλικιωμένο, τείνει να πέφτει μακριά από το σπίτι, σε σκάλες (27% έναντι 6%), σε παρουσία περιβαλλοντικών κινδύνων (53% έναντι 29%) ή κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων που απαιτούν μετακίνηση, όπως βάδιση ή αναρρίχηση (53% έναντι 31%).
Μία άλλη μελέτη που είχε ως στόχο να εξετάσει αν οι μη ευπαθείς και οι ευπαθείς ηλικιωμένοι με οικιακούς κινδύνους έχουν αυξημένο κίνδυνο για πτώσεις, έδειξε ότι οι πτώσεις δε σχετίζονταν σημαντικά με την ύπαρξη οικιακών κινδύνων.
Βέβαια, όταν γινόταν σύγκριση μεταξύ μη ευπαθών ηλικιωμένων με και χωρίς παράγοντες κινδύνου, μεγαλύτερο κίνδυνο πτώσεων είχαν αυτοί που ζούσαν σε οικίες με αυξημένους παράγοντες κινδύνου. Τέλος, φαίνεται να υπάρχει μια σύνθετη σχέση σχετικά με την σύνδεση μεταξύ των προσδιορισμένων περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου και του αριθμού πτώσεων, καθώς επίσης και μεταξύ των κινδύνων και των τραυματισμών. Ωστόσο διαπιστώθηκε ότι παρόλο που οι παρεμβάσεις που έγιναν οδήγησαν σε μικρότερο αριθμό παραγόντων κινδύνου, οι πτώσεις όμως δε μειώθηκαν.
